Terugblik 2013 - overgangsjaar

Een mooie dag om terug te blikken op een bijzonder mooi jaar op vele vlakken. 2013 blijkt het overgangsjaar te zijn van ontwikkeling en veranderingen. Door het loslaten van oude zekerheden en patronen maar ook sommige sociale contacten. Tevens het realiseren van gestelde doelen die eerder waren bepaald en om in nieuwe avonturen te storten.

SPORT

2013 was op sportief vlak voor mij, met triathlon (halve afstanden), een topjaar. Ik heb 3 wedstrijden weten te verwezenlijken en van te genieten. Ook doelen bijtijds weten bij te stellen als ze niet gerealiseerd konden worden. Zo heb ik in het laatste kwartaal van dit jaar mijn doel om een marathon te lopen, door een voetblessure, niet kunnen realiseren. Maar het heeft me een andere richting gegeven door te gaan fitnessen, met Insanity Workout van Shaun T. Hierbij krijgen, voor het eerst, mijn ‘core’ buikspieren ook de sportieve aandacht. Eindelijk sport ik actief op het belangrijkste deel van het lichaam, waarmee ik beter zal presteren op elke sportief gebied. Niet alleen kracht wordt ontwikkeld maar ook rekken en strekken, balans en yoga oefeningen komen aan bod waarmee je je lekkerder met je lijf bewegen kan. Daarom beschouw ik deze fase en dit jaar ook als een overgangsfase waarbij ik letterlijk, met Natasja, bezig ben met een fysieke transformatie wat momenteel zeer voelt goed.

VOEDING

Niet alleen met sport transformeren wij ons, ook transformeren wij ons met voeding. Die insteek begon al in het begin dit jaar met het koken met kokosolie, door eerlijker vlees te gaan kopen waar mogelijk en zo bewuster bezig te zijn met voeding. Dat heeft vooral ook in het laatste kwartaal zich versneld door het sporten en zijn we op dit moment bezig om daar nog meer stappen in te maken die we voort zullen zetten in 2014. Zo heeft het boek de Voedselzandloper ons meer inzicht gegeven welke voeding gezonder is voor het lichaam. Ook de broodbakmachine zorgt ervoor dat we bewuster met meer echte voeding bezig gaan houden. Minder brood maar wel gezonder en zelfgemaakt.

FINANCIEEL

Naast sport en voeding was 2013 ook het jaar om wat zuiniger aan te kunnen doen met geld uitgeven. Door te investeren in een nieuwe vriezer en bewuster boodschappen te doen konden we goed met het huishoudgeld omgaan. Zo lasten we in februari nog voor de grap de ‘Tering naar de Nering’ maand in. Met het oog op 2014 waar we financieel stappen achteruit gaan, was dit alvast een hele mooi oefening. Door bewuster in te kopen was ook meteen meer genieten van wat je allemaal hebt. Nu we ook nog, in december, een nieuwe 2e hands auto hebben aangeschaft, Toyota Prius 1.5 (2008), kunnen we zuiniger rijden EN milieuvriendelijker.

CARRIERE

Op het gebied van werk was de grote verandering voor mij dat ik mijn baan niet kon behouden. Iets wat ik zelf niet erg vond omdat ik toe was aan een nieuwe uitdaging. Door de reorganisatie met uitzicht op een goede compensatie heb ik na aanzegging de kans aangegrepen om voor mezelf wat op te zetten als zelfstandige met Digi Rose Desk. Wellicht leidt dit wel tot een nieuwe uitdaging. Maar dat zal 2014 uitwijzen in welke verhouding ik mezelf zelfstandig kan voortzetten in combinatie met een nieuwe baan in loondienst. In ieder geval heeft het opzetten en onderzoeken van Digi Rose Desk me al heel veel kennis, inzicht en heerlijke energie gegeven.

SOCIAAL

Op het sociale vlak zijn er met familie en oude bekenden, de banden opgezocht of aangehaald. En wat betreft het sociale vlak borrelt ook steeds meer de behoefte om in te zetten voor de medemens. Was het dit jaar al met de Nationale Vrijwilligersdag NL Doet in maart en mezelf 3 keer inzetten als vrijwilliger bij sportevenementen. Na het zien van prachtige televisie op kerstavond van onder andere Man Bijt Hond en Max maakt mogelijk, hoop ik van harte dat ik in 2014 daar nog meer stappen in kan maken. Iemand een mooie dag bezorgen is toch het mooiste wat er is.

Al met al is de verandering en ontwikkeling allang en zelfs voor 2013 in gang gezet maar ben blij verrast dat ik samen met Natasja al zulke stappen heb weten te maken afgelopen jaar.

De uitdaging voor 2014 voor mij is om:

• op sociaal gebied me nog meer te manifesteren voor de medemens
• op gebied van carriere, nieuwe uitdaging te vinden waar ik het best tot mijn recht kom;
• financieel te laten zien dat je met beperkt budget goed en eerlijk kan leven met gezonde voeding. Ik zal de recepten en uitgaves dan ook graag delen via Facebook om zo anderen bewust en enthousiast te krijgen. 10x beter leven hoeft niet duur te zijn. 
• met voeding stappen te maken in gezond eten en koken. Dat ik nieuwe gerechten aanleer waar je nog meer bezig bent met ‘oerkoken’ of ‘ouderwets’ koken. Eigen tomatensoep maken is niet zo moeilijk maar wel verser, gezonder en goedkoper dan het uit blik of een pakje te halen. 
• met sporten betere prestaties weten neer te zetten in triathlon doordat ik me door transformatie met mijn lijf en ontwikkeling van mijn ‘core’ het gehele lichaam kan inzetten en benutten. Met meer yoga, lenigheid en ‘core’ als basis.

Zo terugkijkend heb ik reuze zin in 2014 en ben zielsgelukkig met een vrouw als Natasja aan mijn zijde, die deze voornemens en inzichten deelt.

Terugblik 2e triathlon jaargang: 3x halve triathlon afstand

Finish Ironman70.3 Haugesund 7 juli 2013

Het is weer tijd voor een terugblik en dit seizoen op een jaar waar ik debuteerde op de halve triathlon afstand ook wel Mid Distance genoemd.

Zaterdag 14 september jl. sloot ik mijn triathlon seizoen af tijdens de Challenge Almere-Amsterdam waar ik de halve afstand deed. Het was mijn 3e halve afstand dit jaar. Hier de volgende feitjes en statistieken:

Triathlon totalen

km: 331

tijd: 16u37m56s

hm: 1.504

deelnames: 3 | 3x halve triathlon

landen: 2x Nederland, 1x Noorwegen 

Prestaties in de categorie 40+ vrouwen:

2e plek op de halve van Nieuwkoop

6e plek op de Ironman70.3 in Haugesund, Noorwegen

5e plek op de halve Challenge Almere-Amsterdam

Training 9-9-2012 t/m 12-9-2013 

Zwemmen km: 152,5 | tijd: 68u07m | gemidd: 2,26 | trainingen: 72

Fiets km: 5.348,2 | tijd: 199u02m | gemidd: 26,7 | trainingen: 97 | hm: 6.626

Lopen km: 1.548,7 | tijd: 154u09m | gemidd: 10,1 | trainingen: 116 | hm: 3.867

Finish halve triathlon Challenge Almere-Amsterdam 14 sep 2013

Materiaal

Zwemmen Speedo zwembril

Fiets Rose Pro RS 3000, Sidi Bullet II schoenen

Lopen Newton Gravity

Overig Rose Trisuit, Sailfish Attack wetsuit, Garmin 910xt

Feitjes

Koudste dag (15 graden) 14 september tijdens Challenge Almere-Amsterdam

Natste dag 14 september tijdens Challenge Almere-Amsterdam

Heetste dag (17 graden) 2 juni 2013 tijdens Nieuwkoop

Heuveligste fietsparcours (849hm) tijdens Haugesund

Mooiste ervaring ... alle 3

Doelen 2014

• debuut op marathon lopen
• 2 halve triathlon
• 2 sprint en OD afstanden
• Nieuwkoop en Ironman70.3

Voornemens

• 1e marathon afstand lopen
• In de winter gericht op lopentrainingen en trailrunnen om sneller te worden
• Door ontwikkelen van zwemtechniek
• Efficiënter leren trainen op alle disciplines in opbouwfase

Halve triathlon Challenge Almere-Amsterdam 5u49m33s

Foto: Evert Woutersen

Deze wedstrijd zou een epische en voor velen een heroïsche editie worden. Voor mij ook een totaal niet te vergelijken met de vorige Nieuwkoop en Ironman70.3 in de zin van wat teleurstelling op het fietsen maar bovenal een leerzame wedstrijd. Soms is een tegenvallende prestatie niet meteen een verliespost en dient het weer op andere vlakken wat je mee kan nemen naar de volgende uitdaging.

RESULTAAT
5u49m33s
5e van 13 dames in de cat. 40-44
278e van 426 m/v overall

De aanloop naar Raceday duurde na Haugesund even. Duidelijk werd dat mijn lichaam er wel klaar mee was om nog een keer een halve te doen. Het is dat ik het veels te leuk vond en in mijn 'high', 2 dagen na Ironman70.3 in Haugesund, het graag nog 1 x in mijn achtertuin in Almere wilde doen. Dit keer via de Challenge Family organisatie. Die kans en gelegenheid wilde ik wel pakken.

Gelukkig had ik 2,5 maand de tijd en bouwde ik mijn trainingen op in de laatste 4 weken naar ouderwetse trainingsduur van gemiddeld 10 uur per week. Wel moest ik om de 2 wkn rustiger aan doen maar de opbouw was er nog.
Gezien mijn lopen niet heel sterk was wilde ik vooral op zwemmen en fietsen me verbeteren en het lopen onderhouden. Dat lukte goed hoewel in de laatste 2 wkn ik nog maar 1x per week liep wat wel meteen weerslag op je onderhoud geeft. Maar ik was vol goede moed met het idee op zwemmen en fietsen te zijn verbeterd.

De weersvoorspellingen waren niet gunstig met veel regen, wind en lage temperaturen. Echter vond ik het vooruitzicht prima met regen en 17 graden want de week ervoor liep ik nog in 29 graden en dat zijn totaal niet mijn temperaturen om optimaal te presteren.

Op vrijdag checkte ik in bij de Esplanade in Almere stad en het was heerlijk om er rond te lopen om zo in de stemming te raken. Hier en daar gebabbeld met bekenden en onbekenden en met Annelies van Delft afgesproken dat ze mij de Hooglandse vlag zou aanreiken als ik zou gaan finishen.

Zaterdagochtend vroeg met Natasja (mijn sponsor van liefde, geluk en support) naar Almere.

Gele badmuts voor in het midden van foto

Met de start van het zwemonderdeel in het Weerwater nestelde ik vooraan naast het ponton (binnenkant zwemparcours) om zo snel langs de rand te kunnen komen. Een nieuwe plek die ik aandurfde ondanks dat de snelle zwemmers me in zouden halen. Het bleek een perfecte plek en om 8:10u vertrokken we waarbij ik amper nog werd getoucheerd door andere zwemmers en zo snel in voeten van anderen kon gaan zitten die het navigatiedeel op zich namen. Er was 1 moment dat ik even uit koers raakte maar door de waterplanten al snel gecorrigeerd werd.

Tijd van het zwemmen 33m59s, wat een langzamere tijd is als in Haugesund (33m25s), was iets teleurstellend maar zette dit van me af en ging er van uit dat de meting hier wel langer zou zijn. Wat later bleek (1,82km plus nog een beetje meters versus 1,7km in Haugesund). Uiteindelijk wel een verbetering op het zwemmen gerealiseerd.

De wissel naar fietsen ging niet helemaal efficiënt maar uiteindelijk ook niet langzaam gezien de meeste medestanders bezig waren zich af te drogen en van alles aan te trekken. Ik kan tegen de frisheid en ging enkel in trisuit naar mijn fiets.

Het fietsen begon goed en in de regen knalde ik de eerste kms door Almere stad met hoge hartslag en tempo totdat we de eerste bidons al zagen liggen en zelfs mensen met fietsen aan de kant. Niet veel later vloog mijn eigen bidon eraf. 'Chotferdomme' dacht ik, maar stopte en raapte de bidon op. Het was mijn bidon van ligtstuur met isotone drank. Het was daar ook dat de wegen hobbelig waren en we continue moesten keren in haakse bochten, van paden af en op. Het duurde dan ook even eer we op de dijk waren naar Lelystad.

Met Noordwestenwind voorspelling bleek dat wij op de dijk Zuidoostenwind hadden en ik met 36 km/pu gemiddeld trapte. Dat voelde goed totdat we de polder in gingen en bevestigd werd dat de wind opzij was en we bij de Knarredijk nog over hollandse kasseien (bakstenen) moesten. Niet prettig zo'n strook maar goed we buffelden door en ik merkte dat ik al niet veel snelheid hield. Deze benen waren niet de benen waar ik op gehoopt had en ik moest nog ergens echt pal tegen de wind in.

Bij Zeewolde werden we getrakteerd op een vers grindpad van 5 meter letterlijk op het fietspad. Onbegrijpelijk dat we hier niet over de weg mochten zoals ik dat op vele wegen, op dit parcours, had gewenst. Mede door de regen waren er uiteraard onvermijdelijk de lekke banden te zien maar nu was het extreem veel. Tevens valpartijen en dan het hele fietsassortiment wat je tegenkwam. Naast de gebruikelijke massa bidons zag ik voeding en zelfs binnenbanden liggen. Met gemak kan je er een online webshop mee beginnen. Door ook vele kiezels op diverse wegstroken zou je russisch roulette spelen met lekke banden bij mooi weer. Echt een groot minpunt voor de organisatie of provincie Flevoland. Notabene een provincie die zulke rustige wegen heeft in de polder. Enige wat ik zag was bij Eemmeer snoeiharde Ferraries en Porches rijden terwijl wij braaf op het fietspad zaten.

Bij mij was het gevloek inmiddels begonnen en vond het ook jammer dat ik zelf niet de magische benen had als toen in Haugesund. Maar die verwachting stelde ik snel bij en dacht doorgaan.

Na het bos voorbij Zeewolde wilde ik mijn isotone drank pakken wat tot 2x toe mislukte en wel raak had bij een volle bidon water bij de verzorgingspost. Weer vloekend baalde ik van deze onnozele actie van mezelf omdat ik nog 20km moest gaan en die hele fles alleen maar ballast was. In Almere-Haven zag ik gelegenheid deze bidon ook weer weg te gooien.

Foto: Andre Prins

Richting Almere-Haven vanaf Nijkerkergauw hadden we wat meer wind schuin in de rug maar ook hier had ik geen power meer en werd ik met gemak door inmiddels veel vrouwen ingehaald. Ook niet echt bevorderend maar ik legde me er bij neer. Wel frustreerde me de vele stayer acties met hoogtepunt vlak voor Almere-Haven een groep van 8 die met gemak bleven fietsen bij elkaar. Op een plek waar ik juist ook jury had verwacht, iets waar op 1/4 van traject niet eens kon.
Na het keerpunt van Ruud Graman (toch maar mooi geregeld van hem) in Almere-Haven, was ik blij dat ik snel van de fiets kon. De benen waren moe en de vraag was wat dit zou doen met het lopen.

Onderweg werd ik door diverse mensen aangemoedigd en bij de wisselzone zag ik al dat ik 10 minuten verschil had met Haugesund. Duidelijk, het fietsen was niet eens gelijk aan de gemiddelde snelheid. Geeft niet, afstappen en doorgaan. Voor het afstappen had ik me bedacht alvast uit mijn schoenen te gaan zoals de meeste doorgewinterde triatleten doen. Achteraf was het onnodig gehannes en raakte ik flink uit mijn tempo in de laatste honderd meters. Volgende keer gewoon weer oude stijl, bij afstapbalk uitklikken lopen en in wissel mijn klitteband mtb schoen losmaken uitdoen en klaar, toch veel sneller.

Redelijk uitgeleefd van het fietsen terug

De wissel ging redelijk, behalve dat ik mijn tas van het bankje moest terugleggen naar mijn plek wat niet de richting van de uitgang was. Iets wat ik wel vervelend vond. Inmiddels ben ik door Nieuwkoop en Haugesund verwend dat de tas voor je gepakt wordt zodat je door kan gaan. Genoeg gezeur en geklaag, het lopen kon beginnen.

Gezien mijn laatste voorbereidingen op het lopen niet echt optimaal waren kon ik kwa snelheid niets verwachten maar dacht gewoon op max door te lopen tot de kaars uit ging. Blij verrast liep ik de eerste 4km prima en lekker. De loopbenen zijn gelukkig niet de fietsbenen en was al snel kwijt dat ik zo moe was van het fietsen. Dus vol moraal door en kijken wanneer het instortmoment kwam.
Die kwam rond 8km maar door de temperatuur had ik zuurstof genoeg en wist inmiddels ook van mezelf dat ik het wel ging halen.

Blijkt niet te mogen bidon afgeven, outside assistance, dus niet meer doen, zie opmerking Maarten onder in blog!

Bij de 1e doorkomst naar het laatste rondje van 10,5km gaf ik mijn bidon aan Natasja en ging aftellen. Zo liep ik nog aardig goed en viel het mentaal allemaal reuze mee tijdens het lopen. Voor de laatste 7,5km werd ik oa. gepasseerd door Indra Bimmel (leeftijdscategorie en werd later 3e) die me aansprak. We hadden elkaar de dag ervoor al gezien. We moedigden elkaar aan en ik zag haar monter doorploegen. Ik kon niet aanklampen. Wel geeft dit soort momenten je ff wat moraal waardoor je toch iets meer aanzet als is het maar voor tientallen meters.
In de laatste 2,5km keek ik uit naar de finish. De benen deden nu echt pijn maar dat vond ik niet zo erg, ik ging finishen en met een glimlach ongeacht de uitslag.
Op 100meter voor de finish stond Annelies met de Hooglandse vlag te wapperen en al glimlachend liep ik naar haar toe en stevende af op de finishboog. Het is toch gaaf om door zo'n finish heen te lopen.
Eindtijd was later dan gedacht maar ik vond het mooi en gezegend.

Het was een leerzame race waarbij ik vertrouwen in mezelf heb gekregen dat ik met het lopen het allemaal wel af kan ronden en niet zo diep hoef te gaan. Dat ik glimlachend door de finish wil blijven komen omdat het me ook zo stimuleert met een volgende uitdaging. En ik merk dat mijn 'Als' scenario's al aardig afgezwakt zijn en mijn verwachtingen prima kan bijstellen.

Ik wil via deze weg elke vrijwilliger van de Challenge Almere-Amsterdam bedanken want zonder deze organisatie en inzet kan ik mijn sport niet doen. Eens te meer is het fantastisch dat vrijwilligers met regen, wind en kou voor jou dit mogelijk maken. Het was de moeite waard om deel te nemen aan de legendarische Almere Holland Triathlon. Hoewel het voor mij nog geen hele is en ik er zeker nog geen behoefte aan heb, sluit ik het niet uit deze zeker ooit eens te gaan doen en dan hopelijk op een mooi Challenge parcours in Flevoland over een aantal jaren.

Ik heb zin in 2014 met dan 2 halve triathlon afstanden in combinatie met wat sprint- en OD afstanden. Die laatste heb ik wel gemist dit jaar. Maar komende herstelperiode eerst eens trainen voor mijn eerste marathon lopen :-)

UITSLAG
Categorie / Overall

REGISTRATIES
Zwemmen / T1 / Fietsen / T2 / Lopen

Ironman70.3 Haugesund 7 juli 2013 in 5u30m37s

Waar te beginnen ... 

Opgesomd: alles wat er in zat is er uitgekomen :-)

Ondanks dat ik me graag nog rijk reken op het lopen met het eeuwige 'Als' scenario, waar ik nog lastig van af kom, kan ik zeggen reuze blij en trots te zijn met mijn resultaat. Dat ik me heb weten te verrassen en zeker weet het nergens te hebben laten liggen. Mijn lopen wat ik zo graag sneller had toegedicht is in de realiteit gewoon anders. Daar waar je met een OD of sprint afstand nog sneller loopt dan tijdens je training, heb ik nu in de praktijk geleerd, en al eerder door menigeen's waarschuwing, dat je 70% loopt op een halve (midden) afstand. Fijn weten we dat ook weer, nu de acceptatie nog.

In oktober 2012 besloot ik voor deze Ironman70.3 in Haugesund te gaan trainen en met Joe Friel's triathlon trainings bible was ik ambitieuzer en gedrevener dan ooit te voren voor een sport. Zo serieus dat ik me een hele serieuze tijd toedichtte zonder enige praktijkervaring op deze afstand. Ik rekende me rijk met een totaaltijd van 5u07m wat mij een kwalificatie voor WK Vegas had opgeleverd.
Deze tijd heb ik bij lange na niet gehaald maar het heeft me er toegezet naar RACEDAY in Haugesund waar ik nu met een andere tijd een toptijd voor mezelf heb weten te behalen als debutant die pas vorig jaar mei op haar 43e is begonnen met deze multisport met enkel fietsachtergrond en een beetje lopen.

Wel heb ik ruim mijn zwemtijd ingehaald met 3,5 minuut. Ik had mezelf 9 maanden geleden 37min toegedicht. Maar door een half jaar wekelijks zwemles te volgen in Amersfoort bij Freek (aanrader!) en zelf nog met zwemschema's puur op techniek te trainen heb ik grote vorderingen op het zwemmen gemaakt. Dus met zwemmen zit het wel goed en verwacht volgend jaar nog meer vorderingen enkel door techniekverbeteringen. Ik kwam op RACEDAY uit het water met 33m25s. Mijn eerste verrassing van de wedstrijd omdat ik bij de start nog af&toe in schoolslag moest en na 1,5 wk niet zwemmen niet het gevoel had heel snel te gaan.
Overigens was de waterkant start best ok vergelijken met Nieuwkoop. Daar waar ik bij Nieuwkoop nog 500 meter in een watergevecht zat, zwom ik hier in Haugesund snel strak langs de kantlijn met eigen ruimte na 200 meter. Uiteindelijk was ik 341e overall uit het water. Ik zat in de 1e wave van de 2 wavestarts.

Het fietsen had ik me toegedicht met een gemiddelde van 33,7km/pu in oktober 2012. Waar ik geen rekening mee gehouden had was met een noodzakelijke lagere hartslaggemiddelde en bovenal een heuvelig parcours. Hoewel de Ironman70.3 Haugesund een 560hm op het routekaartje liet zien, hebben mijn registraties hoogtemeters tussen de 727 en 849 aangegeven. En zo voelde het ook op het parcours. Wel heb ik met mijn 31,9km/pu mezelf ruim verbeterd op het fietsen gezien ik niet eerder dit gemiddelde heb weten weg te trappen met dit soort hoogtemeters.

Het fietsen ging ook snel vertrouwd en trapte met gemak ruim boven de 30km/pu en in afdalingen zat ik met gemak op de 50km/pu wat me verraste omdat dit niet zo aanvoelde. De wegen waren nat maar zeer overzichtelijk en heuvelig fietsten we naar het Noorden. Bij de briefing lieten ze weten dat na de 40km op de terugweg we alweer geleidelijk naar beneden gingen. Het was tijdens de klimmetjes dat ik voornamelijk werd ingehaald door een aantal vrouwen en vooral mannen. Maar zoals altijd, zodra het minder steil werd, vlak of afdalend trapte en buffelde ik verder en haalde als een schildpad al die vermoeide hazen op de top weer in. Een bekend beeld wat ik ken uit toertochten in de Ardennen of Zuid Limburg. Wel liet ik al 3 vrouwen hierdoor achter me.
Het parcours was ala Eifel en Ardennen kwa stijgingspercentage en glooiing, maar niet zo lang. Als je klom waren het korte stroken maximaal 500 meter wat goed was voor snel herstel. Op 80km hadden we korte steile klims waar ik ook in koffiemolenstijl naar boven ging om de benen niet meer te forceren.
Omdat ik met veel kracht en hoge intensiteit in de eerste 40km zat te trappen kreeg ik 1 moment het gevoel dat ik mezelf al had opgeblazen en werd even bang dat de batterij leeg zou zijn. Gelukkig viel dat mee en met mijn voeding- en vochtdosering heb ik me genoeg voorzien tijdens de rit. Met dank aan alle ervaringen van andere triatleten die hierover bloggen, schrijven op social media.
Ondanks mijn hoge hartslag in de eerste fase van het fietsparcours, heb ik het idee om rustiger te fietsen losgelaten. Het ging goed dus bleef ik doorknallen. Maar gezien de vele beklimmingen had ik mijn droomtijd inmiddels losgelaten en hoopte op 3u met fietsen binnen te zijn.

Bij aankomst bij T1 (parc ferme) was ik blij verrast met de totale racetijd van 3u25m omdat ik dacht op 3u35m te zitten. Mijn fietstijd: 2u49m17s

Dit gaf moraal en snel ging ik over naar het lopen. Het laatste hoofdstuk ging in, zei ik tegen mezelf en mijn totale tijd van 5u35m zou mogelijk moeten zijn.

Mijn transities verliepen snel en met lopen ging het eigenlijk meteen goed. Op de fiets deden mijn benen pijn in de beklimmingen maar zodra ik met lopen begon voelde ik daar niets van. Mijn loopbenen zijn zeker geen fietsbenen dus problemen met overgang heb ik niet gehad.
Op 1,3 km vlak voor de finishstraat (1e x langs van de 4x) zag ik Natasja staan, die bij ons hotel stond wat aan het loopparcours lag. Ik liep lekker en dat gaf ik haar glimlachend door.

Door de finishstraat op de boulevard zag ik voor het eerst de massa mensen die ons toejuichten en met de spreker en het nummer 'We will rock you' vloog ik voorbij. Ik keek uit om na 4x langs te zijn geweest, te finishen in deze atmosfeer. Maar na de finishstraat ging de weg met een korte steile klim omhoog en daar schoot na de eerste 2 km een krampje in de linkerkuit. Hallo BAM! hier kwam de man met de hamer. Moe en langzaam liep ik door en herstelde op het glooiende parcours maar mijn goede gevoel van de eerste 2 km was helemaal weg. Ik wist me te handhaven en vond dat ik al snel 1/4e van de loopafstand er op had zitten. Ik werd aan alle kanten ingehaald maar bleef in mijn eigen tempo en keek uit naar de eerste helft van het lopen. Na 11 km kon ik voor de laatste keer die vervelende klim tegemoet zien en dan was het aftellen van de kms. Dat ging goed en toen wist ik dat ik het in zelfde tempo ging halen. Op de laatste 6 km kon ik helaas niet meer pushen wat ik me nog van te voren had voorgenomen. Inmiddels zat ik in het standje, alles is prima. Ook ingehaald worden op de laatste 5km door een age grouper in mijn categorie kon me niets meer schelen.

Zelfs op de 3km had ik nog bedacht om wat extra te geven, maar ook daar lukte het me niet meer. Ik zat allang aan mijn plafond en ik vond het  allemaal wel gezegend. 

Op naar de laatste km waar ik eindelijk durfde uit te kijken naar mijn finish en voelde me vrij. In de finishstraat absorbeerde ik de atmosfeer van juichend publiek, zon en finish. Natasja heeft iedere keer op een mooi punt gestaan om mij aan te moedigen en me te registreren met de fotocamera.

In de laatste km liep ik met een glimlach naar de finish en met gorilla-gebaren en handen omhoog op het rode tapijt zette ik nog aan. De tijd verraste me: 5u30m37 en dat terwijl ik dacht op 5u35 te eindigen. Ik had tijdens het lopen bewust niet op de tussentijden gekeken.

Tijdens het parcours zijn we door enthousiaste Noren aangemoedigd met 'Heia heia heia' wat waarschijnlijk 'Go go go' betekent. Heel leuk om ook in het Noordelijke gedeelte van het fietsparcours tijdens een nevelig en regenachtige ochtend Noren te zien die je vol enthousiasme aanmoedigen. En dat door een mooi parcours wat volgens mij een kruising is met wegen als in de Eifel en het landschap van Ierland.

De organisatie van Ironman is fantastisch. Je betaalt er voor maar je wordt enorm ontzorgd met voorbereidingen, tijdens en erna. Wat mij vooral aangreep was toen ik in de ochtend naar de start ging en nog naar mijn fiets liep ter voorbereiding en check en er mellow muziek werd gedraaid op T1. Dat gaf zo'n vredig gevoel van rust en zin krijgen in je wedstrijd. Daar is echt over nagedacht door de organisatie. Ook de aanmoedigingen van de sprekers peppen je goed op. Amerikanen zijn daar echt de beste in. Ik was voor 8u 1 van de vele ironman70.3 'virgins' zoals ze ons noemden. Haugesund zal ik denk ik niet weer doen omdat ik graag een andere IM70.3 uitzoek om te racen in combinatie met vakantie. Hopelijk lukt het Nederland nog eens deze organisatie in ons land te krijgen.

Blij met mijn resultaat en medaille en heb me de volgende dag alvast ingeschreven voor de halve afstand op 14 september in Almere tijdens de Challenge Almere-Amsterdam.

Eigen Garmin registratie
Zwemregistratie
T1 registratie is niet goed gegaan ivm indrukken verkeerde knop
Fietsregistratie
T2 registratie niet zuiver met de matten
Loopregistratie

YEAH! Debuut op halve triathlon in Nieuwkoop

Yeah! met een sprong ging ik door de finishboog zo trots en blij was ik met mijn finish in een tijd van 5u17m46s. Ik heb mijn 1e halve triathlon (midden afstand) er op zitten in Nieuwkoop, 2 juni 2013.

Ondanks dat ik het jammer vond dat ik niet hard heb gelopen en er theoretisch zeker wat tijd heb laten liggen door niet dieper te gaan was ik blij met hoe het gegaan was. Met zoveel zin en goed gevoel dat ik uitkijk naar 7 juli waar ik mijn eerste Ironman70.3 in Haugesund, Noorwegen ga volbrengen. 

Zo'n eerste keer is het ook moeilijk in te schatten wat een halve marathon lopen na zwemmen en fietsen met je gaat doen. Op 10km wil ik wel kapot gaan maar op de halve afstand zag ik dat niet zitten. Als die man met hamer al op de helft komt dan wordt het lang lijden. Ik was aan het afzien met beleid en een tempo waar ik het gevoel had het lang vol te houden. Ook was ik heel lief voor mezelf door mezelf te coachen tijdens het lopen. Dan sprak ik tegen mezelf dat ik het zo goed deed en al zo ver, nog nooit zo ver en zo lang een triathlon gedaan, al 2 en later 3 rondjes gelopen en nog maar 1 rondje te gaan en het geeft niet dat het niet snel gaat want het is je eerste keer. Dat soort peptalk deed ik. 

Maar uiteraard het 'als' scenario pakte ik in mijn eigen evaluatie en analyse er wel bij. Want als ik theoretisch sterker had gelopen dan was ik ipv 18e met 5 minuten verschil al 15e geweest en in de categorie 40/50/60+ bij gebrek aan dames en 1 topper die uitviel nog 3e geworden. Wellicht wel de geldprijs gehad. Maarja wat was dan mijn gevoel? Nu zit mijn overwinning en prijs in het gevoel na afloop die zo sterk positief is dat ik al overweeg de halve triathlon van Almere er nog bij te doen op 14 september als ik in Haugesund het goed weet af te ronden. Dan komt die 3e halve er dit seizoen nog bij voordat ik daarna ga toewerken naar mijn eerste marathon afstand lopen in Amsterdam in oktober. Want die staat eigenlijk ook al conceptueel vet gedrukt in de planning. Ambities genoeg ;-)

Ja het was een mooi debuut in Nieuwkoop. We hadden stralend weer met een voor mij perfect temperatuurtje van 16 graden. Voor de start op de steigers kwam ik de nicht van Natasja tegen, Inge Verbrug met haar dochter Roos, die speciaal voor me kwamen kijken bij de zwemstart en overgang naar fietsen. Dat is toch leuk als je mensen hebt die je kent die je aanmoedigen :-)

Voor de start, op de steigers in mijn nieuwe wetsuit (Sailfish Attack), had ik na 5 goede taper dagen er lekkere zin in. Nog ff een pepsprongetje en toen het water in wat inderdaad fris aanvoelde zoals velen al opperden bij de start. Maar later tijdens het zwemmen was het heerlijk. Ik houd wel van frissigheid.

Om 11 uur gingen we de wasmachine opstarten in het water. Ik had mijn Garmin 910XT onder mijn badmuts voor de zekerheid omdat ik bang was deze op mijn 'quick release' horloge band te verliezen in het zwemstart geweld. Ik heb hem al 2x eerder los gehad tijdens zwemmen in wedstrijden dus dat doe ik niet meer. Ik hoopte er op dat ze mijn badmuts er niet zo makkelijk aftrappen zouden. Nou dat deden ze gelukkig niet maar met deze wasmachine start kreeg ik de eerste honderden meters nog genoeg armen en benen om me heen en tegen me aan. Zelfs 1 tik op mijn zwembrilletje waar ik tijdens zwemmen niet goed wist of mijn oog tegen het glas zat. Niet te veel aan sjorren want anders water in je oog en dan nog verder van huis. Gelukkig kon ik er mee doorzwemmen. En eerlijk is eerlijk ik zwom ook soms onbedoeld half over mensen heen haha.

Na paar honderd meter zwemmen zocht ik mijn ruimte en rust in mijn slag door lange slagen te maken. De techniek die ik het laatste half jaar heb geleerd. Ik kreeg ook het gevoel van mensen af te zwemmen en had op de eerste 600 meter al ruimte met 5 meter voor me een groepje. Daar ging ik naar toe zwemmen en in het 2e rondje van parcours kwam ik bij de groep. Ik wilde er omheen omdat het niet overal snel ging. Dat gaf me het gevoel dat ik zigzaggend door het water ging. Afin ik kwam uit het water met 43m20s een tijd waar ik super blij mee was omdat ik hoopte op 45 minuten.

Door naar een 3 minuten wissel in Parc Fermee op de fiets waar ik in lekker tempo doortrapte en meteen mijn ritme zocht. Ook probeerde ik mijn hartslag van 177 richting 155 te brengen. Echter dat laatste lukte niet en toen vond ik het wel best met een hartslag van 163 gemiddeld. Mijn tempo ging goed en voelde goed aan.

Eten en drinken had ik goed verdeeld op de fiets hoewel achteraf misschien in 2e rondje wat frequenter moeten drinken. In laatste ronde dronk ik het meest en gaf ook een gevoel dat ik er weer even lekkerder door trapte.

In de 3 rondes van 27km die we deden hadden we een parcours met NW-wind en later N-wind. Op de stukken tegen de wind kon ik amper handhaven in de 2e en 3e ronde. In de laatste ronde was die kanteling van de wind wel lekker op het laatste stuk. Het beste was er ook al af en ik had niet veel kracht meer om te pushen. 

Bij het bekende bidonbruggetje lagen op de 2e ronde wat bidons maar de organisatie had deze meteen weggeruimd. Ook had ik nog een mooie fietsbril zien liggen op het parcours waar ik nog overwoog om voor te stoppen maar toch niet gedaan ;-) Het is mooi daar in de polder trouwens, al helemaal in deze tijd van het jaar!

Uiteindelijk deed ik er 2u32m38s over het parcours (gerekend van de matten af). Zelf had de organisatie de T1 geteld van de mat na zwemmen tot de fietsmat vanaf het parc ferme bij de finish (1km verderop). Hierdoor zijn onze overgangen op de uitslagen ook tussen de 4 a 7 minuten. Ik had een 5m15s wissel volgens de chipregistratie. Wat niet slecht was trouwens. Verder heb ik een vlakke race gefietst met alleen in de laatste ronde 1 minuut verval: 50m13s | 50m50s | 51m51s

Overgang naar lopen was goed. Een korte overgang waarbij je snel je fiets kon afgeven die voor je wordt verplaatst door de organisatie naar parc ferme en je krijgt je loopspullen tas aangereikt. Daar me 2 waterbidonnetjes, 1 half liter waterfles en 2 gelletjes gepakt. Tevens mijn fietsschoen en helm in tas gedaan om sokloos in mijn Newtons met snelveters te stappen. Dit zorgde voor een redelijk snelle overgang.

Omdat ik zo opzie tegen bekertjes (onhandig drinken) en met zon en warmte veel vocht nodig heb, had ik mijn eigen bidonnetjes mee. Alleen dat liep niet echt lekker. De halve liter waterfles droeg niet fijn. Toch heb ik er 3 rondes mee gelopen. Dat doe ik in het vervolg niet meer, maar 2 kleine bidonnetjes bij de hand vind ik wel prettig. Verder heb 1x 2 bekertjes cola gedronken en op 5km en 12km een gelletje ingenomen. 

Lopen begon best sterk met op de 1e km 5m13s maar mijn hartslag wilde ik omlaag halen en hoopte later lekkerder en sneller te lopen. Na 9km liep ik inmiddels op 6min dus liet ik het schema los en probeerde dit tempo te handhaven. In de laatste ronde kon ik niet veel extras eruit halen en werd helaas in de laatste 3km door 2 dames gepasseerd wat achteraf spijtig is geweest maar wat op dat moment het voor mij niet veel kon schelen.

Bij de finish was ik blij verrast dat ik toch onder de 5u20m zat en maakte dus mijn sprong van blijdschap onder de finishboog. Ik had het gehaald. Bij de finish vergreep ik me meteen aan de winegumsleutels en dropvisjes die ze daar hadden staan. Het is zo heerlijk als je klaar bent en je dit tot je neemt. Het wordt als een shot snel opgenomen in je lichaam en je voelt je ook meteen lekkerder. Verder kwam de emotie er uit en moest ik meerdere malen snikken en huilen. Met de spons en bak water na de finish kon ik mijn tranen afspoelen. Ik was blij dat ik het volbracht had en ik was lief voor mezelf geweest.

Na afloop lekker gedouched en naar huis. Thuis 2 heerlijke rode wijnen van wijnhuis Kalinka Keizer opengetrokken toen ook nog vrienden bij ons langskwamen. Voldaan laat naar bed en de 'onrustige' benen 2x ingesmeerd met wonderolie die nacht.

ACHTERGROND

Midden afstand is halve triathlon maar dat kan kwa afstand per onderdeel verschillen per wedstrijd:

Triatlon Nieuwkoop hanteert 2500m zwemmen, 80km fietsen, 20km lopen.  

Ironman70.3 wedstrijden zoals bij Haugesund is de indeling echt de helft van de originele hele ironman: 1900m zwemmen, 90km fietsen en 21,1km lopen.

Taper tijd

Taperen is een woord wat ik ook pas sinds vorig jaar ken. Niet eens direct uit de triathlon maar vanuit een column van Thijs Zonneveld die het woord ook pas leerde kennen nadat Naomi Kromowidjojo het gebruikte. Toen kon ik het nog niet plaatsen maar via het triathlonforum ben ik inmiddels wat wijzer.

Taperen is Rest & Recovery is herstellen van je laatste echte intensieve trainingsschema in aanloop naar een grote wedstrijd. Relaxen, lichaam laten herstellen en mentaal toeleven naar je wedstrijd. Maar de invulling van taperen verschilt ook nog wel en betekent eigenlijk ook nog niet dat je echt helemaal niets doet, eigenlijk doe je nog wel wat maar veel rustiger.

Afin ik ben begonnen met mijn taperweek vanaf afgelopen dinsdag omdat ik maandag nog een intensieve training wilde doen. Eigenlijk had deze 1 dag eerder gemoeten en dat ik dan ook 1 dag eerder begon met taperen. Maar het lijf was moe zondag of beter gezegd mijn energie en toch wilde ik nog die ene intensieve training doen. Mijn energie en lijf was eigenlijk toe aan 2 wkn taperen en liet het ook merken. Dat vond ik nogal te lang van te voren. Eerder verdenk ik me van lichte overtraindheid de laatste weken, maar dat parkeer ik nog even. Die conclusie trek ik wel na 2 juni *kuch*.

Mijn laatste trainingsmaand naar mijn eerste echte halve triathlon in Nieuwkoop aankomende zondag 2 juni was niet helemaal volgens het ideale schema. Nadat ik in april mijn training ben gaan opbouwen omdat het wat had stilgelegen in februari en maart, had ik bij een wissel naar nieuwe loopschoen ook een beetje achterstand op het lopen. Dat gaf wel ruimte om in april aandacht te schenken aan achterstallige fietskilometers en zwemmen. De test op 6 mei jl. met zwemmen, fietsen en lopen op een halve afstand was op het lopen na perfect voor zwemmen en ok voor fietsen. Lopen was het zorgenpuntje en dan vooral de kleine blessure en overgang naar mijn Newton Running Gravity schoenen. Dus aandacht in mei ging naar lopen en met succes.

Na de intensieve test op 6 mei kon ik het niet laten mezelf al na 1,5wk weer te testen maar nu op het lopen en ging tot het gaatje op 7,2km tijdens de Registratie van Hooglandse dorploop. Dit gaf me een mooi PR wat enorm goed was voor het moraal en vertrouwen, maar een deuk in de energie en verdere verstandige trainingsopbouw voor Nieuwkoop. En dat heb ik gemerkt. Het lijf heeft gepiekt en is moe, fietsen kon ik niet meer extra trainen zoals in april maar gelukkig behoefde het zwemmen slechts onderhoud. De geplande trainingen bleven uit. Dus aanpassen aan de situatie.

Ik moet de fijne kneepjes van trainen naar een halve afstand toe nog leren. Wel ben ik blij dat ik meer aandacht heb geschonken aan het lopen zodat ik daar meer vertrouwen in heb en dat ik ook gewend ben aan de Newton Running Gravity's waar ik helemaal blij mee ben.

Maar goed ik taper deze week en hoop dat mijn batterij volledig is opgeladen voor zondag, dat is hij vandaag nog niet. Ik ben deze week nog te moe om de lage intensieve trainingen, die je doet in een taperweek, er bij te pakken, helaas. Dan denk ik maar even aan Heleen bij de Vaate die onlangs de Ironman in Lanzerote met een 2e plek afrondde en liet weten door een blessure 2 wkn niet te hebben gelopen voor de wedstrijd om vervolgens die marathon afstand (looponderdeel) alsnog succesvol af te werken. Met niets doen kan het ook ... de finish halen in een behoorlijke tijd. 

Deze week beperk ik me tot herstelritje op de fiets, een klein rustig loopje, sauna en veel slapen. De vooruitzichten qua weer zijn goed voor zondag en we kunnen waarschijnlijk de gewone afstand zwemmen (2500m) met de vereiste watertemperatuur, dus ik heb er zin in :-)

STRATEGIE

Gezien mijn niet ideale trainingsschema en taperweek ga ik rustig doch lekker doorzwemmen in de hoop rond de 45min uit het water te komen, dan vervolgens conservatief en behoudend mijn fietsen af te werken met het loslaten van een mooie tijd en niet pushen om op het looponderdeel een prachtige looptijd neer te zetten waar ik niet teveel hoef dood te gaan of constant te denken dat ik wil stoppen. Tijd is niet belangrijk, een goede uitvoer van test wel. Nieuwkoop is mijn voorproef op 7 juli met de ironman70.3 in Haugesund, Noorwegen.

Ik taper nog even 2 dagen door ...

Halve Triathlon Test

Hoewel mijn eigen halve triathlon test voor 5 mei gepland stond, had ik hem na goddelijk weer voor tuinieren, vrij zijn en de laatste moeheid uitgesteld naar de dag erop, gisteren dus. Vandaag is het precies 2 maanden voor ik RACE DAY heb met de Ironman 70.3 in Haugesund, Noorwegen op 7 juli 2013. Maar eerst op 2 juni met de triathlon van Nieuwkoop nog een tussentest en meting. Gisteren dus mijn eerste afstandtest en kennismaking met de afstand.

Het weer was perfect en voor vele redenen 'a good day to die'. Zo was Natasja nog vrij en kon ze me assisteren, had de zon het water nog extra op kunnen warmen en ik zo ipv van zwembad toch met wetsuit mijn eerste open water getest. Henschotermeer was bekend en vertrouwd en een goed alternatief op het oorspronkelijk geplande locatie in het kanaal in Almere.
Laatste was een perfecte uitvalbasis maar om Natas meer vrijheid te geven door niet later nog ergens paraat te hoeven staan werd het toch nog Henschotermeer waar ik van daar uit richting Flevoland mijn 90km ging maken. Na 90km zou ik thuiskomen om daar zelf de wissel te kunnen maken naar het lopen. Thuis lag alles klaar.

ZWEMMEN
Het zwemmen ging boven verwachting. Mijn eerste open water schatte ik niet snel in en verwachtte een tijd van 40 minuten voor 2 rondjes Henschotermeer wat bij elkaar een kleine 2km zou zijn. De werkelijke tijd werd 33m57s. Super blij hiermee gezien het ver onder de gestelde 37 minuten was die ik hoopte te halen in Haugesund. Hoewel Henschotermeer een biljartlaken was en geen wedstrijd geweld, geloof ik wel dat ik deze tijd ook in Haugesund kan zwemmen. Dus enkel het zwemmen onderhouden vanaf nu waarop ik accent meer op de overige onderdelen kan zetten.

FIETSEN
Uit het water wachtte Natasja me op met mijn fiets en om de wetsuit mee te nemen. Het uittrekken van het pak was nog wel een gehannes en dus nog even wennen. Vervolgens op de fiets op weg naar Flevopolder. De eerste kms voelde de benen zwaar maar dat zou na 5km wel over zijn. Hoewel veel stukken non-stop waren, had ik toch nog te maken met een flink aantal stoplichten die het tempo er uit haalde. De tijd voor het fietsen was wel boven verwachting. Ik hoopte op een 30km/pu in lage zone D1. Echter was het fietsen geen lage zone D1 maar vooral een D2 zone met een 30,7km/pu in een tijd van 2u56m. Deze zone bleek later al intensief te zijn voor de afstand of ik nog niet genoeg gewend. Harder fietsen en knallen is zeker niet gewenst voor een halve triathlon. Dus daar kan flink aan gewerkt worden waarbij ik hoop elke maand nog 1km/pu sneller te kunnen bij gelijke intensiteit.

Thuis de wissel waar ik eerst naar de wc rende om me te verschonen en een plaspauze in te lassen. met een T2 overgang van 5m50s is dat niet wedstrijd waardig maar goed dit was een test en die zou in een wedstrijd ook niet zo lang duren.

LOPEN
Met mijn schoenen en drankgordel met 4 bidonnetjes en 1 halve fles water ging ik op pad. Het was nog warm en dat hakte er wel in met lopen. De eerste km ging nog wel in 5m46s maar daarna ging het snel achteruit. Ik vond mijn tempo maar merkte dat vooral ook mijn energie zeer laag was en ik niet veel meer van het lopen kon verwachten. De overgang ging redelijk goed en aanpassen ook maar in de 3km vroeg ik me af of ik wel wilde doorlopen. Gezien Natasja me ergens op de 11km zou aanmoedigen en checken of ik nog water nodig had bleef ik doorgaan. Net voor de 9km nam ik een gelletje, dronk genoeg en was net zo ver te denken het alsnog af te maken toen ik Natasja in de verte zag die me aanmoedigde. Ik besloot meteen te stoppen op 1u03m op 9,19km. Achter op haar fiets gingen we naar huis. Het was warm, weinig energie en mijn knieband speelde op. Deze dag was al leerzaam zat en vond het wel gezegend. Ik had me zelf genoeg getest.

TUSSENSTAND
Zwemmen staat er super voor, Fietsen is OK en Lopen is nog een zorgenpuntje waar ik vooral de komende tijd snel van mijn knieband moet afkomen en dan kijken wat ik nog aan snelheid kan verbeteren.

VOEDING
Onder deze warme dag en inspanning kwam ik met 2 bidons van 750ml net te kort op het fietsen, had wel genoeg vocht bij me voor het lopen en het eten was prima. 2 Powerbar repen en gedroogd fruit voor fietsen, 2 gelletjes voor lopen.
Mijn test om 4 stukjes Powerbar op de fietsstang te plakken was deels succesvol. Het afpakken is handig tijdens het fietsen maar het is een geklieder en na afloop wegkrabben ook niet fijn. Overweeg toch een klein tasje op de fietsstang voor de repen e.d. aan te schaffen.

CONCLUSIE
Hoewel ik het niet heb afgemaakt ben ik wel blij dat ik deze afstand heb getest ipv een kwart in wedstrijdverband te doen. 90km is duidelijk anders, logisch natuurlijk, maar vooral goed om het gevoeld te hebben zodat je daar een beter gevoel bij hebt voor je aan het looponderdeel begint. Al helemaal ook je in het water al 34 minuten hebt ingespannen. Ook blij dat ik, op de tot nu toe warmste dag (23 graden) van het jaar, heb getest. Warme temperaturen zijn voor mij lastig met lopen en kan ik dit zeker in de zomer nog verwachten. Ik weet nu waar ik sta maar verwacht nog wel verbetering op het fietsen en hopelijk aardig wat op het lopen.

DATA 
Zwemmen | T1 | Fietsen | T2 | Lopen

http://connect.garmin.com/profile/Rosevdh69

Bringing home baby

Het is wel even stil geweest hier in mijn blog en heb ik weer stof tot schrijven. Gelukkig was een maand geleden, de zwemloop in Amersfoort, een mooie herstart om training weer goed op te pakken. Sinds 7 februari veranderde met de aankondiging van mijn toekomstige beëindiging van mijn baan wel alles privé. Niet zozeer privé zelf als wel dat ik met een vol hoofd rondliep vol met ideeën om een nieuwe carrière te beginnen. Zin in 2013 met nieuwe mogelijkheden en ontwikkelingen. Wellicht voor mezelf beginnen en/of in combinatie met een nieuwe baan. Per 17 juni stopt mijn huidige baan.
De eerste weken stuiterde ik van de ideeën en mogelijkheden. Omdat het nieuw is vond ik het lastig los te laten met gevolg dat het trainingsschema op sportgebied overhoop lag. Maar de lente is gekomen, meer duidelijkheid en rust in het hoofd en een voorlopig heldere toekomst waar aan gewerkt word. Maar nu ook weer nieuwe trainingslust en drive.

Zo had ik gisteren 2 wedstrijden die ik voor mezelf als koppeltraining beschouwde met een pauze er tussen. Normaal is een koppeltraining 2 disciplines achter elkaar alsof je al echt een triathlon doet.

Eerst op het programma was om 11 uur een 46km tijdrit van ATC Almere in de Flevopolder. In de middag om 15 uur de 10km OXXIO prestatieloop van Spieren voor Spieren cityrun in Hilversum.

Hoewel ik in de ochtend weer naar excuses zocht van geen zin met dit mooie weer, pakte ik toch mijn fiets, na rustig ontbeten te hebben met Natasja en fietste me in (34km) van huis naar de startplaats in de Flevopolder. Altijd lekker omdat je je toch moet opwarmen voor een tijdrit. Ik dacht met vertrek om 09.30u nog goed bijtijds te zijn om ook nog even een plasje te plegen echter bleek ik 8 minuten voor de start te arriveren.
Bij de Inschrijf en voorinschrijftent keken ze me vertwijfeld aan en moest er gevraagd worden of ik nog wel mijn startnummer mocht krijgen. Ik had er namelijk al een halve uur van te voren moeten wezen. Maar ik mocht toch starten. Snel deed ik mijn been- en armwarmers uit, want het was warm in de zon, mijn nummer opgespeld, mijn rugzak bij de dames van de organisatie achtergelaten en meteen door naar de start. Daar liepen een aantal dames net terug van een briefing terwijl de eersten al startten. Dat ik de briefing had gemist kon niet echt spannend wezen, het parcours was hetzelfde als vorig jaar en ook dit keer weer 4 rondjes van 11,5km. Starten ging niet op nummervolgorde dus sloot ik aan bij de eerste starters.
Ik hield me maar voor dat ik vast iets moois ging doen want vorig jaar bij de kwart van de triathlon in Utrecht werd het ook zo laatsteminutenwerk met als gevolg dat ik met de minste verwachting nog aangenaam hoog eindigde.

Ik wist niet wat ik verwachten moest en had het voornemen om laag in zone D2 (intensief maar niet TE) te gaan fietsen. Het was immers een test voor mezelf. Echter lukt me dat ingehouden fietsen niet met opgeklopte adrenaline zo vlak voor de start. Ik zat al snel in D3 en opende met 37km/pu gemiddeld. Goh dat zit er dus al wel in die benen. Ok prima en doorgaan. En zo verslond ik de eerste 4 dames in de eerste ronde. Wel werd ik bij ronde 2 zelf verslonden door Diana Gorter die 20 of 40 seconden achter me startte. Uiteindelijk werd ik nog meer ingehaald door mannelijke en vrouwelijk tijdrijders. Desalniettemin eindigde ik met een PR in een tijd van 1u22m33s (uitslag). Die laatste 2km richting de finish perste ik er nog alles uit met een mantra tegen mezelf in de trapfrequentie 'Bringing home baby, bringing home baby, bringing home baby'. Dat werkt best goed op het laatste stuk. Je zelf pushen en in je mentaal gaan zitten en iets repetitiefs uitkramen in je hoofd.

Moe maar voldaan ging ik na de finish, na nog kort Susanne Pathuis te begroeten, naar de Theetuin in Eemnes. Een 14km afstand om goed uit te fietsen. Daar stond mijn trouwe Natasja op me te wachten met de auto. Dat zou tijd schelen omdat we de fiets naar huis moesten brengen en dan door naar Amersfoort station om daar voor het gemak de trein te pakken naar Hilversum.

14.30u kwamen we aan in Hilversum en na een korte plasstop in Cafe Cartouche gingen we naar de startplek op de markt waar we snel bekenden tegen kwamen als Rob Wildenburg maar ook Saskia Schagen die we aangespoord hadden mee te doen. Samen met Saskia ging ik aan de zijkant links staan en vertrokken 1m02s over de startstreep.

Wat zou me te wachten staan met het lopen, ik wist het niet en verwachtte niet veel na 94km (infietsen, tijdrit buffelen en uitfietsen). Ik was zwaar in mijn rode zones geweest dus wat pers je dan nog op een 10km lopen uit. Maar zoals meestal, als ik er weinig van verwacht, dan gaat het redelijk goed. Zo goed dat ik al hijgend en inspannend met bekenden onderweg een praatje maakte. Zo liep Hans van Tiramisu en Mark Appel me voorbij, kwam ik een oud collega tegen, en op 5km ook Rob Wildenburg nog even. Maar na 7,5km kwam daar toch echt de man met de hamer en was de juice op. De batterij kon niet veel geven en dus liep ik door in het standje overleven en volhouden. Niet erg prettig maar wel wetende dat ik het ga halen. In de laatste 500 meter pakte ik mijn mantra er nog even bij 'Bringing home baby, bringing home baby'. Met grote tunnelvisie heb ik gelukkig nog door hard schreeuwen van James Cooke nog wat support gezien van bekenden. Overigen vast over het hoofd, behalve mijn eigen trouwe support vlak voor de finish die in goed gezelschap van Fred, de man van Saskia, en hun dochter Willemijn ons naar binnen aanmoedigden.

Uiteindelijk in Hilversum een PR gelopen met 53m43s (uitslag) waar ik onder de omstandigheden tevreden mee was. Geeft ongeveer weer wat ik met een halve zou kunnen gaan doen, alleen dan buffel ik op de fiets in een lagere zone en loop ik een halve marathon. Moet lukken :-) toch?

Registraties

• Infietsen
• Tijdrit ATC Almere 46km
• Uitfietsen
• 10km OXXIO prestatie loop

Dit had ik ff nodig

Afgelopen zondag stond op mijn agenda de Zwemloop van AV Triathlon Amersfoort. 1km zwemmen in het Sportfondsenbad met aansluitend 9,6km (6 rondjes) lopen door park Randenbroek. Door alle nieuwe ontwikkelingen prive en het kwakkelen met gezondheid was ik 5 weken even helemaal uit mijn trainingsschema. Net in de periode dat ik aan de base period (opbouwfase) van mijn trainingsschema zat, ging ik spontaan in een lange herstelperiode. Het was niet anders en misschien had het lijf dat nodig. Met nieuwe dingen aan mijn hoofd om een nieuwe toekomst te creeren op de arbeidsmarkt zat ik die 5 weken ook stijf van de adrenaline en waarschijnlijk was dat ook te veel. Op minimum trainde ik door. Zo bleven de verwachte en geplande ontwikkelingen uit.

Zaterdag en zondag zat ik al in overleg met mijn excuses om uiteindelijk er toch aan deel te nemen met de insteek dat het een training was. Vooral niet te snel van stapel gaan en zien waar ik zou stranden. Uiteindelijk de beste insteek.

Hoewel ik thuis wel een beetje de zenuwen had was ik relaxed toen we (supporter Natasja ging mee) op de fiets naar het Sportfondsenbad gingen. Daar aangekomen was het wel leuk te zien dat de triatleten zich al klaarmaakten en de jeugd net was begonnen. De lange afstand serie waar ik aan deelnam was de laatste serie en zo konden we nog de start van de midden afstand zien (500m zwemmen, 4,8km lopen). Daar was tevens mijn zwemlesgenootje die in baan 6 mooi de leiding nam. Altijd interessant zo langs de kant kijken hoe iedereen zwemt. Je let nu meer op de techniek.

Na 14:15u was mijn serie aan de beurt en in baan 4 met de zwemmers, met een gemiddelde tijd van 18min gingen van start. Omdat ik niet hoge verwachtingen had ging ik niet te hard van stapel en nestelde me lange tijd op 3e positie. Echter bleef ik met iets te veel gemak achter de nummer 2 tegen zijn voeten aan zwemmen. Om geen krachten te verliezen in de eerste helft bleef ik achter hem. Sterker nog,  ik werd door de achterste 3 ingehaald. Ik vond het prima en ging rustig door met rustig zwemmen. Maar in de laatste 4 banen wilde ik toch passeren en wist als 1 na laatste uit het water te komen. De nummer 1 van ons was al ruim 1,5 baan weg.

Tot mijn vreugd klokte ik een tijd van 18m36s. Daar was ik reuze blij mee, zeker gezien mijn inspanning waarvan ik wist, dat als ik op 2e positie was gestart, nog wel 1 minuut er af had kunnen zwemmen. Het maakte niet uit want met rustige slag deze tijd was top. Zo hoop ik in Haugesund te zwemmen.

Bij het omkleden de schoenen aan en lopen. Na de eerste paar honderd meter wist ik dat ik dit goed ging volbrengen. Mijn hartslag was hoog en tempo goed en het afzien was vertrouwd. De emotie schoot door me heen: 'Chotferdomme, dit had ik ff nodig zeg'. Ik besefte dat ik nog 5,5 rondjes moest lopen maar het voelde gewoon goed. Na 5 weken uit mijn trainingschema weer even lekker dat wedstrijd element voelen en met beleid afzien was heerlijk.
Bij het 1e keer passeren vroeg Natasja hoe het ging en ik antwoordde 'Goed en lekker'. Ik kreeg bijna tranen en ging hyperen. Dat laatste maar meteen weer in bedwang gekregen want dat loopt niet lekker.
Het zit er nog en ik kan de draad weer oppakken voor het seizoen en mijn doel: IM70.3 Haugesund.

Mijn tijd: 1u09m02s waarvan 2e dame van de Masters 40+ en zowaar een geldprijs van 5 euro.

Het was een onverwachts enorm bevredigende dag ... heerlijk ik ben weer terug

Kwakkelen

Het is zo ver de lente gaat zich dan eindelijk een beetje aandienen volgende week en dat is maar goed ook. Dat kwakkelweer van winter en lente schiet niet op. Of gewoon Elfsteden kunnen schaatsen (kijken) of goed genoeg weer om buiten met de fiets op pad te gaan. Maar dat heen en weer is niet bevorderlijk en hoe goed ik al maanden door alle griepvirussen heen wist te sporten kwakkel ik de laatste weken ook. En ik ben het zat. De vogels zijn allang bezig met de lente en ik wil nu ook mijn kilometers maken op de fiets naast mijn ontwikkeling op het gebied van zwemmen en lopen.

Dus schop onder mijn achterste vandaag en ondanks dat hele vervelende virusje dat nog logeert in mijn hoofd, toch weer terug naar mijn trainingschema. Dat is een beetje in de soep gelopen de laatste weken. Opbouwfase 2 is van start in het trainingsschema alleen lijkt het voor mij meer een afbouwschema. Wellicht helpt volgende week. Het licht helpt wel in ieder geval en dus maar even omkleden en mijn looptraining oppakken.

Het is mooi geweest ...

Column februari: Hooglandse vlag

Amersfoort heeft Mirjam Weerd, Soest heeft Rahel Bellinga, Bunschoten-Spakenburg heeft Jantiene Hannessen. Mirjam (Prof triatlete, 37 jaar!) is verkozen als sportvrouw van Amersfoort 2012. Rahel (amateur triatlete, NK kampioen 2012 categorie D40+) was al eens sportvrouw van Soest 2010, voor 2012 wederom genomineerd, maar helaas niet geworden. Jantiene (amateur triatlete, multisporter) heeft een omvangrijke palmares. Hoogland heeft, zover ik weet, nog geen triatlete. 

De dames, hier in Noordoosten van provincie Utrecht, zijn goed vertegenwoordigd in de triathlon. En ik wil me in mijn leeftijdscategorie, namens ons dorp, aan toevoegen. Enig verschil *mompel* is dat ik vorig jaar op 43 jarige leeftijd begonnen ben en bovengenoemde dames al een indrukwekkende palmares van flink wat jaren hebben. *uitgemompeld* Wij mogen hier in Midden Nederland trots zijn op deze sporters. Voor Hoogland en mijn eigen motivatie wil ik me dan ook graag hoog in de uitslagen vertegenwoordigen.

Trivia: In Canada is er een prof triatlete genaamd Tenile Hoogland, en in onze straat woont een familie Hoogland. Overigens geen familie van elkaar. 

Wie weet ontdekken meer mannen en vrouwen van diverse leeftijden dat ook zij plezier en voldoening uit deze sport kunnen halen. De sport is laagdrempeliger dan men zou denken. Voor vrouwen zijn er initiatieven om kennis te maken via www.vrouwentriathlon.nl op afstanden 1/16 en 1/8 (500m zwemmen, 20km fietsen, 5km lopen). Ook zijn er estafette mogelijkheden bij de meeste triathlon evenementen. En heeft Nijkerk jaarlijks de Flitstriathlon (5 juni 2013) waar bij je, naast individuele deelname, ook met 3 mensen een team kan vormen die ieder een discipline kiest.

 

Je kunt je afvragen waarom we hier zo goed vertegenwoordigd zijn en dan denk ik meteen aan onze ligging en faciliteiten. Zo heeft Hoogland voor mij ideale trainingsomstandigheden. Waar ik vanaf de Zevenhuizerstraat via beide kanten richting loop/fietstunnel onderdoor naar de ventweg van de Bunschoterstraat kan. Om vervolgens mijn kant te kiezen de polder in te gaan, lopend of fietsend alle stoplichten ontwijkend. Een enorme luxe wat ik me 2 jaar geleden besefte toen ik op vakantie in Azië was waar ze in Jakarta, Indonesië hun sport doen tussen het fileverkeer in! De fietsburg naar Soest is dan ook een fantastisch initiatief geweest.

Om te laten zien dat ik uit Hoogland kom zal ik over de finish gaan met de Hooglandse vlag bij de triathlon wedstrijden Nieuwkoop en Haugesund. Is weer eens wat anders dan de Nederlandse.

Rose van der Haven

[bron: Column februari 2013 in De Hooglander]

Nog nooit zo sportief, nog nooit zo gezond en niet eerder zo goed

Ik heb het me al eens eerder bedacht maar vorige week moest ik er weer aan denken toen ik aan het schaatsen was op de Bovenwijde bij Giethoorn. Nog nooit zo sportief, nog nooit zo gezond en niet eerder zo goed in sommige sporten. Op de laatste dag (23/1/13) van mijn 43^e levensjaar ging ik al schaatsend al mijn sportactiviteiten na.

Schaatsen

Sinds een paar jaar ben ik weer actief op de schaats en heb na heel veel jaren eens echte noren gekocht. Als kind heb ik op noren gestaan en op eigen houtje leren schaatsen. Op mijn 17^e had ik met tennis mijn rechterenkel verzwikt. Daarna kon ik geen succesvolle schaatstocht meer volbrengen door een te vermoeide wankele rechterenkel. Ik ging er van uit dat het voor mij definitief over was met schaatsen op noren. De lange tochten die je nog kon doen op de Loosdrechtse Plassen in 1987 moest ik aan me voorbij laten gaan.

Tot een paar jaar geleden had ik nog wel noren met een soort van Ski-schoen en zocht daar weer de ijsbaan op om sportief de winter door te komen. Daar ging het prima op maar de echte noren lonkte kijkend naar de schaatsers op de Vechtse banen. Na enig aarzelen huurde ik echte noren. Toen dat goed ging, was ik vast besloten echt te leren schaatsen. Snel erna schafte ik via marktplaats mijn eigen noren aan. Geen spijt en ik schaats nog beter als ooit te voren waar de enkel geen enkele rol meer speelt. Afgelopen woensdag stond ik ook weer op het ijs alsof ik vorig week nog had geschaatst, terwijl dat dateerde van 11 februari 2012.

Zwemmen

Met mijn lessen die ik wekelijks op zaterdag volg maak ik grote techniek sprongen. Borstcrawl heb ik in mijn jeugd geleerd in mijn tijd bij Reddings Brigade Loosdrecht (RBL) waar ik van mijn 6^e t/m 12^e op heb gezeten. Daarna niets tot amper aan zwemmen gedaan. Sinds vorig jaar februari, voor triathlon, het zwemmen opgepakt en de borstcrawl. Veel aangeleerd en vooral borstcrawl zwemmen in afstand. De grote ontwikkeling in snelheid bleef uit en dus in het naseizoen vanaf oktober zwemles genomen. Resultaat na 1 maand merkbaar.

Fietsen

Heb ik altijd wel gekund en doe ik al 8 jaar inmiddels.

Lopen

Dat was nooit mijn favoriete sport en ben ik pas echt gaan doen sinds een paar jaar. Hoewel lopen snel aan te leren is, merk ik nu wel dat het nog vaak zoeken blijft naar de juiste vorm. Gisteren nog even gekeken naar vorig jaar rond deze tijd. Toen liep ik 20km per week met hoge intensiteit vergelijken met nu waar ik 3x per week gemiddeld totaal 40 – 50km loop met lage intensiteit. Dat geeft me moed voor het komend seizoen.

Dan bedenk ik me, dat het nooit te laat is om te sporten, nooit te laat is om gezond(er) te zijn als ooit te voren en nooit te laat is om je te verbeteren. En dat op middelbare leeftijd! 

44 jaar is een magische leeftijd!!

Voorbereidingsperiode achter de rug, basis- gestart

Vandaag begint mijn basisperiode (base period) voor trainingen op weg naar de halve triathlon IronMan70.3 Haugesund in Noorwegen op 7 juli. Voor degene die geïnteresseerd zijn in hoe ik train en welke uren ik maak, deel ik hierbij mijn overzicht (PDF) van afgelopen voorbereidingsperiode (preparation period).

VOORBEREIDINGSPERIODE

Overzicht: Training 2012/2013 triathlon - Voorbereidingsperiode

Tijd: 132 uur getraind

Periode: 16 weken (1 oktober 2012 t/m 19 januari 2013)

Een voorbereidingsperiode duurt eigenlijk 4 a 6 weken. Ik wilde me alvast leren wennen aan een trainingsschema en aan het volume van trainen en ben daarom al vroeg in oktober begonnen. Eigenlijk heb ik een overgangsfase gecombineerd met een voorbereidingsperiode. Vandaag begint de basisperiode (base period, bestaande uit 3 fases) die vervolgens opgevolgd wordt door de opbouwperiode (build period vanaf 15 april, bestaande uit 2 fases) en de piekperiode (peak periode inclusief taperperiode vanaf 10 juni, laatste 4 weken voor RACE DAY). Eigenlijk zal ik 2x pieken omdat ik mijn generale ga doen bij de Triathlon van Nieuwkoop op zondag 2 juni. Die valt nog in de opbouwfase. Ik heb de periodes afgestemd op Haugesund en niet op Nieuwkoop.

De theorie heb ik gehaald uit het boek Triathlete's Training Bible van Joe Friel en schema's voor halve triathlon via internet. Daar een mix van gemaakt. Hiermee heb ik mijn overzicht gemaakt die ik wekelijks bijhoud tot aan Haugesund.

In de basisperiode wordt aan volume en duur gewerkt en zal er al af&toe intervaltrainingen verwerkt worden. Elke 4e week las ik een rustweek in (Rest & Recovery week). Die heb ik afgelopen maanden, over het algemeen, om de 2 weken moeten inlassen omdat het lijf niet meteen gewend was 3 weken op 10 uur trainen gemiddeld te zitten. Soms na een week van 12uur sporten was ik in week 2 al redelijk uitgeteld mede ik ook intensieve testen deed. Het is nog puzzelen, uitproberen en grenzen opzoeken. Dit jaar wordt voor mij 'trial & error' waar ik alles wil ondervinden wat wel of niet werkt zodat ik later beter kan aanvoelen en inschatten.

Trainingen plan ik niet al te strak in maar probeer wel 2 a 3x te zwemmen, 1 a 2x te fietsen, 3x te lopen. Daarnaast wil ik de ingrediënten van soort trainingen en intensiteit of volume toevoegen in de betreffende periodes. Dat gaat me best goed af.

Ik houd geen voeding bij maar ben er wel bewuster bezig met wat en wanneer. Ik heb geen powermeter omdat het me te kostbaar is om aan te schaffen. Daarom doe ik het met hartslagzones maar wil tevens op gevoel leren trainingen.

Volgende maand start ik met de zogenaamde zwemmaand die gevolgd wordt door een fiets- en loopmaand waar het accent in frequentie bij die onderdelen zitten per maand. (bron)